MARCEL

Ik ben tweeënhalf jaar geleden van het kastje naar de muur gestuurd. Uiteindelijk werd ik doorverwezen naar het Leger des Heils in Rotterdam. Ik kreeg daar bij hoge uitzondering een postadres. Ik kreeg een traject waarin je begeleid wordt en waar je vanuit doorstroomt. Hetzij naar een noodoplossing of een permanente woonruimte wat dan ook. Als ik dat postadres niet had gekregen, was ik van de radar verdwenen. Daar bedoel ik mee, dat als je geen postadres hebt je voor de overheid niet bereikbaar bent. Dat maak ik nu ook mee in mijn werk. Je kan geen woning aanvragen, je kan geen uitkering aanvragen, je kan geen zorgverzekering afsluiten, je kan geen gebruik maken van medische zorg. Een stukje zekerheid zou mij zeker helpen. Dat ik een woning toegewezen krijg. In de schuldsanering moet je je maandlasten zo laag mogelijk houden. Ik mag geloof ik voor rond de €750 huren. Waar vind je nog een woning voor dat geld?”

Richard

In de short stay was toen de regel dat je er maar een half jaar mocht blijven. Toen kreeg ik veel steun van de woningbouw. Ze hebben voor mij een woning gezocht en ik kreeg een flatje aangeboden in Nieuw Krispijn. Een urgentieverklaring had ik niet, want er werd mij verteld dat dat geen zin had. Als je als alleenstaande man een omgangsregeling hebt waardoor je je kinderen iedere 14 dagen ziet, heb je geen recht op een grote woning om je kinderen in te ontvangen. Onlogisch, want je moet je kinderen een plaats kunnen bieden.

Natalie

In de overeenkomst bij de scheiding hebben we laten opnemen dat ik ongeveer 10 km bij mijn kinderen verwijderd mag wonen. Dat is al een vereiste. Dan ben je verplicht in een bepaalde richting te zoeken en ik vond het ook niet wenselijk ver van mijn kinderen te wonen. Ik stel geen hele hoge eisen, maar wel dat mijn kinderen kunnen komen slapen. Had ik echt op straat geleefd en was er iets langs gekomen dat daar niet aan voldoet dan zou ik het hebben aangenomen.